RECENZJE / REVIEWS

 

Bydgoszcz, 01.07.2016

Recenzja Justyny Gongały z Galerii Wspólnej na temat cyklu „GRA W OBRAZY” (2012) prezentowanej w przestrzeni MCK w Bydgoszczy.

Bydgoski Informator Kulturalny https://issuu.com/bik_/docs/bik_2016-07-issuu

Nie sposób skuteczniej zainteresować widza, niż proces percepcji uczynić formą zabawy.
Puzzle, kieszonkowe „przesuwanki”, logiczne łamigłówki – takie skojarzenia przywodzą na myśl prace Alicji Wieczorek. I nie jest to przypadek. Malarka świadomie nadaje swoim obrazom kształt i charakter wizualnej gry. A gra jest w dodatku wciągająca przez niejednoznaczny wyraz, wyłaniających się z tej układanki przedstawień – form niby abstrakcyjnych, lecz nie pozbawionych realistycznych sugestii. Na przykład raz można dostrzec w nich coś na kształt roślin, organicznych struktur czy tajemniczych stworzeń, a w innym układzie przypominają fragmenty pejzażu lub serię satelitarnych zdjęć .
Cykl Gra w obrazy Alicji Wieczorek to siedem prac, złożonych z dwudziestu osobnych modułów. Wiąże je spójna tonacja barw i nieoczywisty, surrealistyczny zamysł, jednak poszczególne fragmenty można układać i „czytać” dowolnie, według wybranej przez siebie konfiguracji. Interaktywność tej pracy podkreśla replika jednego z obrazów, którą widz może sam aranżować oraz porównywać z oryginałem. A to fizyczne angażowanie w proces twórczy pogłębia odbiór dzieła. Wzmaga skupienie zarówno na całości ,jak i na szczegółach, a także na samym malarskim języku. Ta szczególna forma odbioru prac burzy percepcyjne schematy.
Obrazy Alicji Wieczorek działają na wyobraźnię nie tylko ze względu na swój interaktywny charakter. Prace te intrygują malarską fakturą, uzyskaną przez oryginalną transpozycje materii rzeczywistych, tych sztucznych i naturalnych. Wyjęte z pierwotnego kontekstu stanowią jednak tworzywo dla form zgoła odległych od swego pierwowzoru – dla tworów podświadomości, fantazji i intuicyjnych wyobrażeń.
Alicja Wieczorek podkreśla, że inspiracją do namalowania Gry w obrazy była narracja Gry w Klasy Julia Cortaza – „powieści – układanki”, której odbiór zależy od kolejności czytania poszczególnych rozdziałów. Artystka z pewnością zgodziłaby się też z Mariem Vargas Llosem, który pisał, że „dzięki Grze w klasy zrozumieliśmy, że pisanie jest jedną z najgenialniejszych rozrywek, że badanie tajemnic świata i języka może być zabawą”.

– Justyna Gongała

okładka bik

okładka bik- artykuł


Toruń, 27.08.2014

Fragment rekomendacji prof. Krzysztofa Pituły na studia doktoranckie z zakresu sztuk pięknych. Recenzja realizacji „Dodane” i „Kamienie Przydrożne” (2013). 

(…)Już w pracach dyplomowych zarysowała się wyrazista linia zainteresowań Pani Alicji Wieczorek gdzie forma w sposób jednoznaczny podporządkowana jest zawsze wartościom przekazowym o charakterze filozofii myślenia o człowieku w kategoriach jego bytu i egzystencji. Wypracowała już na studiach sposób pracy artystycznej, gdzie zasadniczym tworzywem jest myśl, proces myślowy ukierunkowany na pewne elementy bycia w kodowanych materiach z pochodzenia refleksów form szkicowych. Ten sposób kreacji stale się konstytuuje w kolejnych zadaniach i przedsięwzięciach artystycznych. Znając i obserwując działalność artystyczną Pani Alicji odnoszę wrażenie jej ciągłego i romantycznego przełamywania się na rzecz sztuki i jej konsekwencji w życiu człowieka. Sztuka stale jest obecna w jej życiu w postaci permanentnych codziennych rysunków, zapisów szkicowych emocji jej życia, jest obecna w jej myślach i teoretycznych rozważaniach na forach dyskusyjnych reprezentujących różne specjalności i różne punkty odniesienia do niej. W rozmowie z Panią Alicją na temat sztuki wyczuwa się głębokie zaangażowanie w jej wartości i wiarę w lepsze możliwości poznawcze nas właśnie w sztuce i poprzez sztukę.(…)

Zainteresowały mnie szczególnie tematy zrealizowane w 2013 roku pod tytułem „Dodane” i „Kamienie przydrożne”, które zwracają uwagę na elementy percepcji człowieka i wartościowania w kategoriach pospolitości i wyjątkowości. Projekty podejmują przeciwstawne zagadnienia, w przypadku pospolitych kamieni poprzez ingerencję autorki nabywają cech wyjątkowych, rzadkich i natychmiast stają się obiektami pożądania w myśl co unikatowe to cenne. Drugi projekt wpisuje się w odmienny charakter postrzegania replikując rzeczywistość, tym samym zmusza widza do refleksji nad zwyczajnością i banalnością w kategoriach wartości. Te dwa tematy wyraziście przedstawiają autorkę jako artystkę poszukującą formy sztuki która ma odnosić istotny wpływ na człowieka, kształtować go w sferach jego egzystencji i człowieczeństwa. Taki ambitny sposób patrzenia na sztukę co do jej roli wobec ludzkości stawia przed Alicją Wieczorek wysokie wymagania intelektualne i artystyczne. Umiejętnie i na wysokim zrównoważonym poziomie tworzy harmonijną całość w zakresie formy i treści przekazu. (…)

– dr hab. Krzysztof Pituła, prof. UMK

 

Toruń, 24.09.2012

Fragment  „Oceny dyplomu artystycznego Gra w obrazy” profesora Lecha Wolskiego.

„W każdym z obrazów jest zastosowane inne natężenie światła, nieco inny układ kompozycyjny wyreżyserowany przez autorkę, oraz za każdym razem nieco inna tonacja kolorystyczna – ona stanowi sekret scalający każdą pracę. (…) Wielość i różnorodność użytych środków formalnych, oszczędność i równowaga optyczna, precyzja i konsekwencja w budowaniu całego cyklu opracowanego tematu niezaprzeczalnie stanowi wartość zrealizowanego dyplomu. Otwiera przed odbiorcą świat doznań, stanowiący enklawę skupienia ciszy i intelektualnej kontemplacji.”

– prof. Lech Wolski